Chata tradycyjnego budownictwa ludowego z końca XVIII wieku nazywana również „domem Szczyrka” od nazwiska ostatniego zamieszkującego w niej właściciela w latach 90-tych XX wieku. Biała Chata została przeniesiona ze Starego Miasta, najstarszej dzielnicy Kalisza, z ul. Bolesława Pobożnego 28 w ramach projektu unijnego, który obejmował wykonanie Rezerwatu Archeologicznego w Kaliszu Zawodziu. Rezerwat wraz z chatą został udostępniony zwiedzającym w 2008 r.

Biała Chata to drewniany budynek jednotraktowy, szerokofrontowy, założony na planie wydłużonego prostokąta o wymiarach 20m. x 4,5m z kwadratową przybudówką z XIX wieku, którą usytuowano w części środkowej obiektu. Zastosowano mieszaną konstrukcję ścian sumikowo – łątkową (łątki – elementy pionowe, słupki, połączone na czopy z podwaliną, belką opartą na fundamencie, i oczepem, górną belką zamykającą ścianę; sumiki – poziome bale wsuwane w wyżłobienia w łątkach) z narożami wiązanymi na zrąb. Dwuspadowy dach krokwiowo-jętkowy pokryto strzechą słomianą z kręconą kalenicą. Pionowe, deskowane szczyty wieńczą tzw. „pazdury”, charakterystyczne ozdobne elementy kaliskiej architektury ludowej.

Zewnętrzne i wewnętrzne ściany budynku mają wyprawę z pobielonej wapnem obrzutki glinianej, utrzymywanej przez, ukośnie wbite w bale drewniane kołki. W dwóch miejscach pozostawiono odkrywki fragmentów nagiej ściany, ukazując tradycyjną metodę wylepiania ściany gliną. Zachowana została również dawna stolarka okienna i drzwiowa.

Po II wojnie światowej budynek był zamieszkiwany przez trzy rodziny. Każda z nich zajmowała osobną część chaty dzieląc wspólnie wyłącznie sień. Z biegiem lat i rozwoju technologii budownictwa drewniany dom został opuszczony i popadał w ruinę. Uratowany dzięki funduszom unijnym przedstawia dawną architekturę drewnianą Starego Miasta.